وضعیت LTE پس از آمدن 5G

LTE هنوز در مراحل اولیه چرخه حیات خود قرار دارد.

از لحاظ تاریخی، فن آوری‌های سلولی به یک چرخه تقریباً 20 ساله از زمان راه‌اندازی تا اوج نفوذ، با در نظر گرفتن حدود 10 سال بین راه‌اندازی هر فن آوری جدید ( شکل زیر)، وفادار مانده است. اولین شبکه LTE تجاری در سال 2009 به ظهور رسید که با توجه به سابقه تاریخی، انتظار نمی‌رود که این فن آوری تا سال 2030 به سطح اوج ارتباطات برسد.

در واقع، استفاده از LTE با نرخ سریع‌تری نسبت به فن آوری‌های گذشته ادامه دارد . درعین حال، هنوز انتظار نمی‌رود که که اتصالات LTE تا اواسط دهه آینده به اوج برسند. این فنآوری در مراحل اولیه چرخه حیات خود قرار دارد، با شبکه‌هایی که در حال حاضر تنها به 110 بازار از 237 بازار تلفن همراه جهان محدود شده است. از این رو، LTE هنوز یک فرصت رشد قابل توجه برای صنعت به شمار می‌رودـ در حال حاضر، تنها یک سوم اپراتورهای تلفن همراه (239) در شبکه‌های LTE باقی مانده‌اند. با فرض این‌که کل شبکه شناخته شده بعدی بر طبق برنامه بصورت پیش‌رونده راه اندازی گردد، 158 کشور به زودی حداقل دارای یک اپراتور LTE خواهند بود. اما هنوز هم یک سوم از بازارهای تلفن همراه جهان به عنوان قلمرو دست نخورده برای خدمات LTE در نظر گرفته می‌شوند.

از لحاظ پوشش، انتظار می‌رود که شبکه‌های LTE تا اواخر سال 2014، به 26% از جمعیت جهان برسد (شکل 7)، اگرچه، این فنآوری در آن زمان تنها 6% از ارتباطات جهانی را در بر خواهد گرفت که پتانسیل رشد قابل توجه‌ای را برای LTE حتی در مناطقی با شبکه‌های گسترده مانند آمریکا، اروپا و اقیانوسیه نشان می‌دهد که در آن‌ها  انتظار می‌رود که پوشش از حدود متوسط سه نفر از 5 نفر در سال 2014 به بیش از 4 نفر از 5 نفر در 2020 افزایش یابد.

گسترش مورد انتظار راه‌اندازی تا آن زمان نیز موجب پوشش‌دهی بیش از دو سوم جمعیت آسیا خواهد شد، در حالی که تقریباً یک پنجم از آفریقایی‌ها یعنی بیش از دو برابر نسبت فعلی نیز تحت پوشش شبکه‌های LTE قرار خواهند گرفت. بنابراین، انتظار می‌رود که در سطح جهان، پوشش LTE از یک چهارم کنونی به بیش از 60% جمعیت جهانی تا سال 2020 افزایش یابد، یعنی بیش از 4.9 میلیارد نفر به صورت بالقوه به فنآوری دسترسی خواهند یافت.

فرصت‌هایی برای ارتقای بیشتر LTE

به عنوان یک فن آوری، LTE به توسعه ادامه می‌دهد‌. اپراتورها با اتخاذ فن آوری های LTE-A دو حاملی، پیشرفت قابل توجهی را در افزایش سرعت داده شبکه‌های موجود خود ایجاد نموده‌اند که می‌تواند به سرعت‌های نظری دریافت 300 Mbps دست یابد. از اکتبر 2014، حدود 22 اپراتور به LTE-A پیوسته‌اند و ما از تعهدات شرکتی با اعضای بیش از 47 نفر در پیاده سازی این فنآوری آگاه هستیم. در مجموع، 15 کشور در جهان اکنون دارای شبکه‌های LTE-A فعال هستند، و این مقدار با این فرض که تمام شبکه‌های برنامه‌ریزی شده کنونی به صورت موفق آن را به مرحله راه اندازی تجاری برساند، به 35 مورد می‌رسد.

LTE باید قادر به برآورده‌سازی تقاضای پهن‌باند تلفن همراه (از لحاظ سرعت) برای چندین سال آتی باشد تا افزایش فرصت‌ها برای توسعه خدمات سودمند و جذاب 4G را برای اپراتورها فراهم سازد. علاوه بر این، فعالیت 3GPP نیز در راستای بهینه‌سازی کنترل ازدحام برای استفاده کارآمدتر M2M در شبکه‌های LTEاست.

LTE موجب افزایش سطوح CAPEX می‌شود.

با توجه به پتانسیلی که برای افزایش اتخاذ 4G در بسیاری از کشورهای باقی‌ مانده است، انتظار می‌رود که شاهد سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه بیشتری در زمینه فنآوری باشیم. پیش‌بینی می‌شود که اپراتورهای تلفن همراه در سراسر جهان در حدود 1.7 تریلیون دلار در زیرساختارهای شبکه در دوره 2014-2020 سرمایه‌گذاری خواهند نمود که بخش اعظم این مبلغ به شبکبه‌های 4G تعلق خواهد گرفت. این مبلغ سرمایه‌گذاری شده بسیار بیشتر از 878 ‌میلیارد دلاری برآورد شده در دوره 2009-2013 می‌باشد و بر تعهد صنعت در پاسخگویی به افزایش تقاضا به صورت نمایی برای دریافت خدمات پهن‌باند تلفن همراه و همچنین اتصال میلیونی افراد به اینترنت تاکید دارد.

چالش کسب درآمدی که برای LTE(تکامل طولانی مدت) باقی ماند

حرکت سریع به سوی LTE در پیشرفته‌ترین بازارهای تلفن همراه موجی در کاربرد داده‌ها ایجاد کرد به طوری که کاربران 4G ماهیانه دو برابر سایر کاربران از داده‌ها استفاده ‌می‌کنند. در هر حال، هر چند ورود LTE سبب بالا رفتن متوسط درآمد هر ARPU  در برخی موارد شد، تاثیر آن بر درآمد به میزان زیادی با توجه به بازار متفاوت بود. به عنوان مثال در کره جنوبی شرکت KT متوسط درآمد LTE برای هر نفر را 44,300 وون کره جنوبی (41.91 دلار) در نیمسال دوم سال 2014 گزارش کرد یعنی 31.8% بیشتر از ARPU ترکیبی آن‌ها در دوره مشابه. در ایالات متحده، اپراتورها شاهد روندهای مشابهی در نسخه بی‌سیم هستند- بزرگترین اپراتور LTE با 53.7 میلیون اتصال 4G در سطح جهان در نیمه دوم سال 2014 ARPA خود در نیمه دوم سال 2014 (درآمد متوسط به ازای هر حساب) را بیش از 4.7%  در سال پیش اعلام کرد که 159.73 دلار بود (بر اساس میانگین 2.8 اتصال به ازای هر صورت‌حساب).

به هر حال، در مناطقی همچون اروپا، حرکت به سمت LTEبه طور قابل توجهی در مرحله اولیه قرار دارد و اگر چه از لحاظ مصرف داده روند های مشابهی را گزارش کرده‌اند، اپراتورهای تلفن همراه در این مناطق هنوز شاهد تاثیر مثبت مشابهی بر درآمد حاصل از LTE آن چنان که در بازارهای «پیشتاز دیجیتالی» همچون کره جنوبی ، ایالات متحده و ژاپن مشاهده ‌می‌شود، نبوده اند. در بسیاری از موارد، اپراتورهای اروپایی از ابتدا در حال قیمت گذاری فور جی با قیمت مشابه 3G هستند، در حالی که اپراتورهایی که از ابتدا یک حق بیمه برای 4G در نظر گرفتند، علی رغم رقابت شدید باید مجددا ارزیابی کنند. بنابراین، مهم ترین چالش در حیطه LTE برای بسیاری از اپراتورها کسب درآمد از شبکه‌هایی باقی خواهد ماند که به میزان زیادی روی آن‌ها سرمایه گذاری کرده‌اند.

در حالی که اپراتورها در حال تغییر ساختارهای تعرفه خود هستند تا به میزان رو به افزایشی داده محور شوند، کاهش مداوم درآمد حاصل از مکالمات صوتی و پیام کوتاه هنوز در بسیاری از موارد باید با افزایش متناظر در درآمد داده‌ها جبران شود.

بنابراین، اپراتورها باید در پی مدیریت تغییر در الگوهای استفاده و قیمت گذاری باشند تا هر گونه کاهش میزان درآمد حاصل از مکالمات صوتی و پیام کوتاه به حداقل برسد و این اطمینان حاصل گردد که حاشیه سود حفظ شده و سرمایه گذاری آتی در LTE و سایر تکنولوژی های شبکه با دوام باقی می‌ماند.

اتصال LTE و مسائل رومینگ

اتصال، حیطه دیگری با چالش‌هایی قابل ملاحظه است که LTE باید بر آن فائق آید. انجمن سیستم جهانی ارتباطات تلفن همراه (GSMA) از طریق تعریف مبادله IP (IPX) پیشرفت زیادی داشته است،  IPX یک فن آوری با هسته تمام IP است که می‌تواند یک اتصال داخلی بهبود یافته را برای افزایش غنا و کیفیت رومینگ داده‌های LTE میسر سازد. IPX این امکان را فراهم می‌آورد تا تجربه رومینگ داده‌ها از انتها به انتها مدیریت شده و در زمان واقعی دستکاری شود که برای فراهم ساختن خدماتی مناسب است که مستلزم ویژگی های خاص مثل پهنای باند بالا و زمان تاخیر کم هستند.

به هر حال، پذیرش گسترده‌تر مکالمات صوتی توسط LTE با نبود یک فنآوری استاندارد اتصال مبتنی بر IP برای مکالمات صوتی محدود شده است که علت آن به میزان زیادی به نگرانی‌های اپراتور در این رابطه اشاره دارد که نتواند به نحو موثری ترافیک مکالمات صوتی LTE را به شیوه مکالمات صوتی سنتی مدیریت نموده و صورت حساب صادر کند. دستیابی به یک استاندارد فنی مورد توافق برای اتصال LTE مکالمات صوتی اهمیت دارد، زیرا سرویس‌های مکالمات صوتی باید تجربه‌ای سازگار برای مشترکان هر شبکه در هر جایی از جهان فراهم آورند. از این رو،GMSA ضمن حفظ علایق تجاری اپراتورها، به کار در جهت اهداف مربوط به تحویل اتصال یکنواخت مکالمات صوتی VoLTE و سرویس رومینگ برای مشترکان ادامه می‌دهد.